Sjoerd Veerman heeft een keer een aardige beschouwing geschreven over het raadsel van de verdwijnende boterkoek. Het Groene Hart is daarin de boterkoek en het raadsel gaat over het steeds weer stilzwijgend, bijna stiekem afhappen van stukjes van ons mooie gebied voor woningbouw, industrieterrein en dergelijke. U kunt het nalezen op Kwaliteitsatlas
Dat verhaal deed me denken aan de ontwikkeling in Alphen aan den Rijn. Alphen bouwt in de stad en dat is te zien en te ervaren. Nieuwbouw en vervangende bouw. Maar wethouder Van As laat niet na om vanuit het college van B&W voortdurend te benadrukken dat dit onvoldoende is om aan de vraag voldoen. Eén van de grotere problemen bij de discussie over de benodigde woningen in het Groene Hart is, dat iedereen zijn eigen getallen hanteert en er geen gedeelde opvattingen over de ruimteclaims zijn bij provincies en gemeenten.
Bij ons ontbreekt het inzicht in de getallen die de basis vormen voor de claim van grotere bouwlocaties in de polders rond Alphen. Gegeven de inbreuk, die zowel in de Gnephoek als de Noordrand gedaan worden op het open landschap van het Groene Hart dichtbij de stedelijke omgeving, moet de afweging die vooraf moet gaan aan een keuze, rekening houden met de kwaliteit van het Groene Hart. Motieven als snelle beschikbaarheid omdat het landbouwgrond is, rechtvaardigen in onze ogen deze ingreep in de polders niet.
In een ander geschrift van Stichting Groene Hart gebruiken we de term ‘bestuurlijke luiheid’ om aan te geven dat de complexe situatie op voormalige bedrijfsterreinen, veel eigenaren en vaak ook milieuproblemen, bij bestuurders vaak leidt tot het kiezen van de gemakkelijke weg. Daarmee wordt dan een kans gemist en worden twee fouten gemaakt: een probleem blijft bestaan en er wordt onomkeerbaar geknabbeld aan het open landschap. En dat laatste is het begin van een grotere hap in plaats van het knabbelen van een klein stukje. Bezint eer gij begint!
Leen van der Sar
Lees ook het artikel op Omroep West