Relativeren is vandaag de dag niet zo in. Alles schreeuwt moord en brand. Harde uitspraken domineren het nieuws. En de ‘tegenstander’ is niet goed wijs, manipuleert bij het leven of is gewoon heel erg dom.
Tja. Zo gaat dat anno 2024. Waar is de nuance? Zo ook op het gebied van natuur en duurzaamheid. We spannen ons in en maken ons druk om van alles en nog wat, liefst alles tegelijk. Het gevolg is dat we nauwelijks toekomen aan reflectie, zien wat er al bereikt is.
Maar soms lees je dan iets wat je vrolijk maakt. Zoals dit: ‘mensen zijn vergeten dat 40 jaar geleden elke open ruimte in de vervuilde stad nog vol stond met auto’s. Het gaat goed met de natuur in Amsterdam én met de belangstelling van de Amsterdammers voor die natuur, stelt Geert Timmermans bij zijn afscheid als stadsecoloog. ‘Ik maak me tegenwoordig vooral zorgen over de mens. De natuur redt zich wel.’ (Parool juni 2024). Dit is nogal heldere taal en een verhaal dat gelukkig aangevuld kan worden met andere positieve verhalen.
Dit citaat van de stadsecoloog legt tegelijk de zorg neer bij de mens (wij dus) die zelf steeds meer het probleem wordt. De humeurigheid of zelfs boosheid van nogal wat mensen én de aanwakkering daarvan op social-media, door (beroeps)activisten en door sommige politici, maakt de samenleving ingewikkeld, prikkelbaar en bijgevolg (als keerzijde) ook vaak onverschillig. Dagelijks gebombardeerd worden met onheilsboodschappen heeft een negatieve prijs.
Laten we daarom steeds met twee woorden spreken. Dat is ook wat wij als stichting Groene Hart vragen van overheden in het Groene Hart: wees duidelijk in wat we willen bereiken, maak je doelstellingen meetbaar en laat resultaten zien. En om nog maar stapje concreter te worden: wat doet u als overheid, naast alle bouwplannen, voor de natuur(beleving), voor het landschap, voor duurzame en toekomstgerichte landbouw.
Ook benieuwd naar het antwoord?
Kees van Velzen,
Voorzitter bestuur stichting Groene Hart
Zoals altijd bij de column: reacties zijn welkom via info@groenehart.info.