Aan alle goede dingen komt een eind. Ik heb de afgelopen 15 jaar deel uit mogen maken van het bestuur van de Stichting Groene Hart en ik moet zeggen, altijd tot genoegen. Ik heb het netwerk binnen en buiten de Stichting Groene Hart altijd als heel warm en betrokken ervaren en daar voelde ik me ook altijd goed bij. Bovendien was ik blij dat ik als inwoner van Gouda op deze manier ook bestuurlijk betrokken mocht zijn bij de toekomst van het Groene Hart als geheel. Of, zoals ik eens opgemerkt heb in een discussie met een ambtenaar van de provincie Zuid-Holland die ook in Gouda woonde, ik ben inwoner van het Groene Hart terwijl zij zich echter meer een inwoner van de Randstad voelde. Snap ik, maar deze semantische discussie geeft volgens mij wel weer wat de waarde van een gebied als het Groene Hart is en hoe dat gebied als geheel de moeite van het beschermen waard is als contramal van de grootschalige stedelijke ontwikkelingen die aan de randen van het Groene Hart plaatsvinden.
Het Groene Hart is voor mij een vrijplaats van weilanden, plassen, open ruimtes en cultuurhistorie, wat de moeite waard is om als geheel te onderhouden en te beschermen. Daar blijf ik me dan ook voor inzetten, binnen en buiten de Stichting Groene Hart. Wees gerust, ik blijf betrokken bij de Stichting Groene Hart. Ik mag lid blijven van de Raad van Advies en ik mag ook nog deel uitmaken van de redactie van de Groene Hart Visie. Dus jullie zullen mij blijven zien en horen. Ik hoop dat de Stichting Groene Hart in staat is en blijft om haar eigen unieke geluid in het Groene Hart te blijven laten horen en ik wens het bestuur dan ook alle sterkte en goeds voor de komende tijd. Ik groet jullie,