Esther van den Bor
Cijfers en statistieken
Afgelopen tijd kwamen resultaten over de CO2 uitstoot, hernieuwbare energie, hergebruik materialen en afval naar buiten, CBS. Cijfers waaruit zou blijken dat we op de goede weg zijn, maar de gestelde doelen niet halen. Je zou dus meer actie en in ieder geval publiciteit verwachten. Het gat tussen doelstelling en gerealiseerde resultaat is groot en toch lees ik niet over nieuwe aangescherpte uitvoeringsplannen. Ik merk niet bij overheden, burgers of bedrijven dat ze geschrokken zijn en beloven beter hun best te doen.
Natuurlijk hebben we de cijfers nodig. ‘Meten is weten’. Monitoren en evalueren is essentieel en zeker de analyse van de effectiviteit van beleid is noodzakelijk.
Maar de cijfers kunnen ons ook zoet houden. We zijn op de goede weg. Iets langzamer dan gewenst, maar toch. Of nog erger, ze verlammen ons.
Dat zien we op dit moment rond de stikstof-metingen waar verschillen in cijfers en de interpretaties ervan, de beleidsvorming en actie stil leggen, boerderij.nl en Nu.nl. Welles – nietes! En intussen gaat de tijd verder en raken de gesprekspartners verder verwijderd van elkaar. Dat geeft weer een reden om maar even niets te doen.
De richting is duidelijk
Het lijkt me nuttig om de grote lijnen onder ogen te zien en de ambities te formuleren. Iedereen weet dat we niet méér CO2 of stikstof of afval moeten uitstoten dan het ecosysteem aan kan. Die onbalans terug brengen naar een nieuw evenwicht is een monsterachtige opgave. Alle maatregelen zijn nodig en iedereen moet voluit mee doen. De tijd van ‘jij moet maar eerst iets doen’, ‘ik vervuil minder dan jij’ is voorbij. Hoe langer we wachten hoe groter de opgave en hoe groter de pijn en hoe hoger de kosten.
Cijfers blijven nodig. Om de processen gaandeweg bij te sturen en om iedereen steeds scherp te houden. Cijfers mogen niet de grond bieden waarmee we onze kop verder in het zand steken.