Esther van den Bor
Bewustworden
Laatst deed ik mee aan een gesprek waarin een werkmethode werd gebruikt om het gat aan te tonen dat er bij iedereen zit: wat willen/denken we en wat doen we. Het verbaasde mij dat de aanwezigen eigenlijk geen of slechts weinig zorgen zeggen te hebben over de klimaatveranderingen. Ze doen wel mee aan de kleine dingen die aangeraden worden, maar dat is vooral verantwoordelijkheid voor eigen gedrag.
Daarover sprekend met anderen krijg ik het vermoeden dat het ontbreken van zorgen deels zit in de snelheid waarmee de dagelijkse dingen verlopen. We worden meegesleept in die stroom van het leven. Er is weinig tijd om stil te staan bij het grotere plaatje. Echt informatie verzamelen kost tijd en maakt ook wel somber.
Maar ook de grote afstand tussen wat je zelf voelt en wat elders in de hele wereld te merken is speelt mee. De ernstige verschuiving in het weer vindt vooralsnog ver weg plaats. Voor de grondstoffenschaarste geldt dat deze zich vertaalt zich in hogere prijzen, maar ja, alles wordt duurder. Biodiversiteit: “het is toch nog groen om ons heen”. Plastic vervuiling is nog wel iets dat zichtbaar is en verontwaardiging veroorzaakt. Maar wateroverlast kan ook leuk beperkt worden door groene plantjes.
En de scheve verdeling van welvaart en maatschappelijke kansen vertaalt zich eerder in een gevoel van miskend en niet gehoord te worden. Het gevolg hiervan is dat onvrede zorgt voor een grote groei van de politieke partijen zoals BBB en PVV.
Vraag aan de lezer!
Hoe brengen we de klimaatverandering, de afname van biodiversiteit, de dreigende schaarste aan voedsel, grondstoffen, schoon water, schone lucht, maar ook de onrechtvaardige scheefgroei van inkomen/kennis/kansen op zo’n manier onder de aandacht dat meer mensen echt in actie komen om te werken aan een mooiere en rechtvaardiger toekomst. Is dat een reële droom? Of is het een utopie?
Ga in gesprek met mij en met elkaar. Niet om te somberen, maar om constructief naar oplossingen en manieren van aanpak te komen. Help mij aan ideeën!