Het Groene Hart is uniek en je zou daarbij zo maar de fout kunnen maken te denken dat het Groene Hart overal even fraai is. Helaas kent het Groene Hart kent ook plekken waar je behoorlijk verdrietig van wordt. In de lyrische beschrijvingen van het Groene Hart ontbreekt dat wel eens. Laten we deze realiteit onder ogen zien want het is er wel degelijk.
Wat gaan we er aan doen om die lelijkheid weg te nemen?
Ik zie kansen. Bij de ontwikkelingen en functieveranderingen die er toch komen zou als harde randvoorwaarde meegenomen moeten worden dat dit gekoppeld wordt aan het ongedaan maken of ruimschoots compenseren van oude of recente of nieuwe ‘vervuiling’.
Hoe dan? Nou door overal groenblauwe verbindingen aan te leggen tussen natuurgebieden. Dat kan door het aanleggen van brede groenstroken, ecologische zones die natuurgebieden verbinden; verbreding van bestaande of nieuwe waterverbindingen met daarbij ook vrijliggende fiets- en wandelpaden. En waarom zouden we het thema lokale voedselproductie niet ook meenemen? Zo kan rond stad en dorp iets moois ontstaan waar we veel plezier aan kunnen beleven. Dit is echt een opwaardering van het Groene Hart.
Om een stap te zetten moeten volgens mij stedenbouwkundigen, landschapsdeskundigen en ecologen samen aan de slag. Samen met inwoners, mensen uit het gebied, dus lokaal, kijken wat er gedaan kan worden.
Samen maken we wens- en droombeelden. Samen gaan we daarna aan de slag om het te realiseren. Laat elke gemeente en provincie, en elk waterschap hiervoor gaan en dit als eis meenemen in de planologie en inbedden in de denk- en werkwijze van de eigen organisatie!
Kees van Velzen
3 maart 2023
Reageren op deze column?
Mail aan info@groenehart.info